නේක සළු හඩ දමා සුසුම් හුයෙන් වියෙන
බොඳ වෙලා ඇත තුටින් පැතු සිතුම් දම් සිහින
නුහුරු පුරවර සොඳුරු සතුරු නෙත් ඉගිමරන
මං මටම සෙවනැල්ල රුදුරු අඳුරින් මිදෙන
ඇගිලි තුඩු රිදුම් දී කඳුළු මුත් දෙනයනට
පහන් කොට දිවා රෑ උහුලන පවුල් බර
උරුමයම හෙට දිනක සිප් කිරුළු දිනාගෙන
පෙර මගට දිව ඒවි ලෝකයම දිනාගෙන
හුදකලා නෙතු අගින් වියැකිලා දුක් කඳුළු
අදිටනක දැවටිලා තනිකමට සිත රැඳුණු
දුලා සළු පිළි අතර රැඳී සිතුම් යලි පුබුදාන
සන්නාලි මෙහෙවරක දෙමි නීති නිම නොවන
No comments:
Post a Comment