සබදේ උඹ මට දෙන්නේ හිනාවක අරුමේ

වියලි කොල අතු ඉපල් සුළගේ වැනෙනා දාක
මහා කළු මේඝ විත් ලොවම කළුවර රෑක
පෙළින් පෙළ ලිහිණියන් වැහි ගෙනා දාක
මට උබව හම්බුණේ හංදියෙදි මහ රෑක

සීතලට ගුලි වෙලා පිනි වැටුණ උඹෙ මූණ
තුරුළු කර මට හිතුණා සිප ගන්න මහ රෑම
විටින් විට ගැහි ගැහි හැංගෙන්න බැලු මාන
බලා ඉඳ බැරිව මං පෑවේ වැස්සෙමයි දෝත

ගෙදර මට කියා තිබු මගේ මුළු ලෝකයම
උඹ ඇවිත් අරක් ගත්තා අහන්නෙත් නැතිවම
ඉද හිටක පා පිස්සෙ ලණු කැරළි ඔක්කොම
ඉර ඉරා උඹ නැටුවා පොඩි කාලේ තිස්සෙම

ගේ පුරා අතු ගාපු මවිල් උඹෙ හැම තැනම
කෑ ගහලා දොස් තියන අම්මා විටකදි සැරම
දැවටිලා පය ගාව ආදරෙන් හැමදාට එක් වරම
උඹ ඇවිත් හැංගුණේ මං ගාව ලෙංගතු ලෙසම

මග දිගට හැම උදයේ පිටුපසින් හොර බැල්මේ
උඹ එන්නේ මා එක්ක එලවද්දී දිව හැල්මේ
දුව ඇවිත් වැළඳගෙන හවසටත් එක පිම්මේ
සබදේ උඹ මට දෙන්නේ හිනාවක අරුමේ