සබඳ නුඹ

සබඳ නුඹ සුළගක් ය 
දාහයෙන් නිවාහල සිසිලසින් සිඹින
හදතුටින් වෙලාගත් කළ
දුරින් මැව් අරුමැසි ය මියෙන

සබඳ නුඹ කවියක් ය
එළිසමේ ප්‍රතිභාව පදරුත් ද රැකුණ
හිමි හිමින් විදිනා කළ
එකින් එක පදරුත් ය ඉහිරුණ

සබඳ නුඹ සිහිනයක් ය
සිතුවම් මවා බලාපොරොත්තු ගෙනෙන
ඇසින් පිය ඇසිල්ලෙන කළ
මම මාවම නුඹගෙන් දකින

සබඳ නුඹ ලෝකයක් ය
මටම නොව සැමටත් ස්නේහයම දෙන
හදින් විදිනා මොහොතකදි වුව
ජීවීතේ නම් එයම ය විටෙක

සබඳ අප ගමනක් ය
නුඹ නැතිවම හුදෙකලාව දැනෙන
ගත වෙළා ළග නොසිටියද
සිත් පුරා නුඹම ය නොයාම හිදින..