එදා ඉරිදාවක්

පමාවෙලා ළාහිරු වැටෙනකම් මග බැලුදා
නිදි බරින් වෙළුණු නෙත් පියන් හැර පිසදා
සුදෝ සුදු මල් කැකුළක්ව පිපුණේ සුවද විහිදා
පුංචිම දවස් වලත් අද වගෙයි සුපුරුදුම ඉරිදා

ගුණ සුවද විහිදන්න ලොව හැමදාම එක ලෙසට
ආදරය පතුරන්න හදින් ලොකු පුංචි සැම දෙනට
මම මගේ විතරක් නෙමෙයි එකා වන් අපි අපිට
පිටු අතර පාඩමක් පමණක්ය හැබෑ ජීවීතේට

හරි වැරදි කිසිත් නොපෙනෙනා ලොවක් ළග
හැම දෙනම නිහඩයි මුණිවතක සරින හිද
මල් කැකුළු පීදෙන්නේ මහ ගහේ සෙවණේ ළග
යුතු අයුතු කිසි නොසලකන හිස්ම හිස් වචන මැද

ජීවීතේ ලස්සනම සය වසක මතකයන් හැම
විතරක්ම සතොසින් රුවාගෙන හදවතේ මැදම
පිපෙන මල් සුවද විද හෙටත් සිනාසී අද වගෙම
ඉරිදාව සමුගතිමි මතකයෙන් සනිටුහන් නොයාම